Οι παραμορφωτικοί καθρέφτες μιας "Μελαγχολικής Δημοκρατίας"

 

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που γιορτάζουν, ορισμένοι, με την εκλογή Μπάιντεν.

*Εάν χρειάστηκε για να νικηθεί, ο "έξω από ΄δω, αντιδημοκράτης" Τράμπ, να παραβιαστούν όλες οι αρχές της αντικειμενικής ενημέρωσης και της πολυφωνίας, τι γιορτάζουν;

*Εάν χρειάστηκε τα ΜΜΕ  να λογοκρίνουν αυθαίρετα και απροκάλυπτα, τι γιορτάζουν;

*Εάν χρειάστηκε, μέσω του Twitter, του Facebook κλπ να "κόβουν και να ράβουν" τα γεγονότα και να μπλοκάρουν τις "ενοχλητικές" αναρτήσεις, τι γιορτάζουν;

*Εάν χρειάστηκε, μια πρωτοφανής, σε διάρκεια και τρόπο, εκλογική διαδικασία που έθεσε σε αμφισβήτηση  το αδιάβλητο της   ψηφοφορίας, τι γιορτάζουν;

*Εάν χρειάστηκε, να εκβιαστεί η λογική μας και να δεχτεί ότι ο Μπάιντεν έλαβε το 90% των επιστολικών ψήφων και έτσι  κατόρθωσε να νικήσει τον Τράμπ που προηγούνταν στις κάλπες, τι γιορτάζουν;

*Εάν τελικά χρειάστηκε η Δημοκρατία ένα αντιδημοκρατικό "οπλοστάσιο", τι γιορτάζουν;

Δεν είμαι υπέρ κανενός, γιατί γνωρίζω ότι ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική των ΗΠΑ δεν θα συμβούν.

Φοβάμαι όμως ότι οι πανηγυρισμοί για ένα τέτοιο αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, στην ουσία κάνουν εξαγωγή και διάχυση του εσωτερικού προβλήματος της  "υπερδύναμης" στον υπόλοιπο κόσμο.

Η απαξίωση και η αμφισβήτηση των  θεμελιωδών αρχών του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, νομιμοποιούνται με  απρόβλεπτες συνέπειες.

Γιατί γιορτάζουν;

Θεόδωρος Τοσουνίδης

Δημοσιογράφος.

 Παραγωγός & Παρουσιαστής εκπομπών

πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου